KENDİNE İYİ BAK!

Kendine iyi bak…
Çok şey gizler bu üç kelime…

Yoksun ama var olacaksın… Yoksun ama hep varsın… Ayrıyız ama hep birlikteyiz. Ayrıyız ama biriz…Sen yokken bile varsın… Kendine iyi bak… Ben yanında olmasam bile, ben iyi olmasam bile sen iyi olmalısın..

Kendine iyi bak, çünkü bundan sonra kendinden başkası olmayacak yanında. Ben olmayacağım yanında. Beni düşünme, sen kendinlesin artık.

Kendine iyi bak, seni kendinle bırakıp gidiyorum. Senin hep iyi olacağını düşüneceğim… Kendini bırakma, sımsıkı sarıl kendine ve kendini hep var et…

Kendine iyi bak derler ve giderler… Elinden umutlarını, sevgilerini, düşlerini alıp giderler. Bu kısacık sözcüklerin içine gizlenir, söylenmeyen duygular, özlemler, yaşanmamışlıklar. Tam ihtiyaç duyduğun bir zamanda, seni parçalara ayırıp sonrasında, kendine iyi bak derler. Derler, ancak bilirler ki insan deprem sonrasında asla kendine bakamaz. Kendisi yoktur artık, yaşadığı yıkımlar ertesinde kalan enkaz vardır.

Kendine iyi bak…
Bir suçlama yoktur ama kahır yüklüdür kimi zaman. Yenilgi içerir, teslimiyet… Başaramamanın, becerememenin beklide var olamamanın kahredici sancısı.. Belki bir kırgınlık, kızgınlık.. Yokum artık yanında, sen bensizsin, bensiz de olsan, ben olmasam da yaşamında, sen yinede kendine iyi bakmalısın…

Kendine iyi bak denir ve çoğu zaman bir nokta konur. Sonrası yoktur artık. Kendine iyi bakmalısın. Yaşanmışlıklardan öte sen iyi olmalısın…Parçalansa da yüreğin, öfken seni soluksuz bıraksa da sen kendine iyi bakmalısın… Dökülmüş halinle,enkaz yığını yüreğini bir tarafa bırakıp, güzel olan anıları söküp çıkartıp zamandan, kendine iyi bakmalısın…

Kendine iyi bak…. Keşkeler taşır içerisinde… Bitip tükenmez özlemleri , umutları,heyecanları derdest edip alır içine keşkeler.. Sıralanır yaşanmamışlıklar ardı sıra. Ağızlardan ürkekçe dökülen “olmasaydı, olmasaydı…” sözcükleri keşkeler ile bütünleşir… Son kez söylenmeden önce çok kez söylenmiştir, kendine iyi bak sözü. Her söyleyişte yürek bin kez parçalanır, acı çekilir. Sonrasında azalan heyecan, yıpranan umutlarla dönülmüştür hep.. Her dönüşte hızla bir sona yaklaşıldığı oturur beyinlere. Sonrası mezar sessizliğine bürünür… Kendine iyi bak denir ve artık gecedir…

Kendine iyi bak…
Keşke böyle yaşanmasaydı, keşke döndürebilsek zamanı, keşke bu günkü aklımızla yaşasak her şeyi baştan, keşke affedebilsek….

Nafile, artık son sözcük dökülmüştür…. Kendine iyi bak… Ama yine de, belki…. Gitmesen, bitmesek, eksik kalmasak….Savaşsak…

Sahiden, gitmesen…
Peki…
Peki o zaman..
Bildiğin gibi olsun…
Öyleyse;
Sende kendine iyi bak…