Bir şeyler taşıyoruz, yaşam adına.. Tanımını biz yapıyoruz.. Adını biz belirliyoruz. Sonra biz belirlediğimiz bu adın tutsağı oluyoruz... Biz kendimizi tutsak ediyoruz.. Biz kendimizi tüketiyoruz... Yükleniyoruz yaşama, bir noktasında... Yüklendiğimiz noktayı yaşam belliyoruz, sahipleniyoruz... Oysa neler tüketiyoruz neler... Farkına vardımızda , yaşamda tükenmiş oluyor.
Biz hiç bir şeyi bilmiyoruz... Başta sevmeyi... Bilemedik... Bilmeye zamanımız olmadı... Hiç bir kadını, hiç bir canlıyı, hiç bir şeyi adam gibi sevemedik... Boğulduk... Tükendik, tükettik... Biz adam gibi olamadık... Olmaya çalıştığımız da ise artık çok geçti... Yaşam bizi çoktan aşmıştı...
Kimde idi yanlış? Bilmeyen bizde mi yoksa yaşamda mı....
Biz hep kaybeden mi olacağız...
Biz hep tüketen mi olacağız..
Biz hep biz olmayacakmıyız..
Biz hep bizsiz mi kalacağız...
Biz hiç bir şeyi bilmiyoruz... Başta sevmeyi... Bilemedik... Bilmeye zamanımız olmadı... Hiç bir kadını, hiç bir canlıyı, hiç bir şeyi adam gibi sevemedik... Boğulduk... Tükendik, tükettik... Biz adam gibi olamadık... Olmaya çalıştığımız da ise artık çok geçti... Yaşam bizi çoktan aşmıştı...
Kimde idi yanlış? Bilmeyen bizde mi yoksa yaşamda mı....
Biz hep kaybeden mi olacağız...
Biz hep tüketen mi olacağız..
Biz hep biz olmayacakmıyız..
Biz hep bizsiz mi kalacağız...
