Azgın demokrat.
Ahmet Kaya yorgun demokrat demişti, yarı yolda bırakanlara seslenmişti.
Sessizce köşelerine çekilip, elini eteğini çekenleri, günlük yaşamın telaşı içerisinde yalnızca anıların heybetiyle yaşamaya çalışanları kaşımıştı.
Azgınlarına takılmadı.
Azgın demokratlar, yorgunlarından daha öteler. Demokrat olmadan demokrat kimliği, solcu olmadan solcu kimliği, insan olmadan insan kimliği taşırlar.
Hiç yaşlanmazlar, hep genç kalırlar, gözleri gençlik kollarında takılır kalır.
Bencildirler.
Yalnızca kendilerine demokratlardır. Demokrasiyi işlerine yaradıkları sürece savunurlar, diğer zamanlarda tınlamazlar bile.
Azgın demokratlar, yorgunların tersine saldırandırlar. Gerçekten demokrat olanlara, aydınlara, devrimcilere ve bilumum ilericilere saldırarak, hep kendilerini dayatırlar.
Yorgun demokratlar sürekli kendilerine kahırlanırlar, azgın demokratlar başkalarına. Hep başkaları hata yapmıştır, hep başkalarının hataları onları mahvetmiştir. Dönüp aynaya asla bakmazlar.
Herhangi bir birlik onlar için sonun başlangıcıdır. Hep bir vesile yaratıp, yan yana duran insanların aralarına girerler.
Ayrıştırıcıdırlar, sürekli farklılıkları kaşırlar.
Azgın demokratlar, yorgun demokratlar gibi asla köşelerine çekilmezler. Onlar kendileri yoksa dünyayı yok sayarlar. Sonuna kadar her şeyi zorlarlar.
Çekilmeyi bilmezler.
Adam gibi oturmazlar.
Artık zamanlarının dolduğunu ve işe yaramaz olduklarını asla kabul etmezler. Bir gün sıranın yine kendilerine geleceği hülyasıyla, sürekli sinsice planlar yaparlar.
Onlar hiç yorulmazlar. Yıkılıp düşmezler. Yıkıldıkları yerde çok fazla kalmazlar. Hiç değişmezler.
Azgın demokratlar, uzağa gitmezler, ilk adımda ki sekreterlerine yazarlar.
Azdıkça azarlar. Azaldıkça çıldırırlar, çıldırdıkça daha demokrat olurlar!
AZGIN DEMOKRATLAR…
